وحشی بافقی

ما چون ز دری پای کشیدیم،کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم،بریدیم

دل نیست کبوتر، که چو برخاست نشیند

از گوشه ی بامی که پریدیم،پریدیم

رم دادن صید خود، از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم،رمیدیم

کوی تو که باغ ارم و روضه ی خلد است

انگار که دیدیم و ندیدیم،ندیدیم

صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن

گر میوه ی یک باغ نچیدیم،نچیدیم

سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل

هان واقف دم باش رسیدیم،رسیدیم

وحشی،سبب دوری و این قسم سخنها

آن نیست که ما هم نشنیدیم،شنیدیم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: